عنوان پایان نامه :
غرور در اخلاق؛ گزارش تحلیلی آراء فیلسوفان اسلامی و غربی
یک صفحه از متن پایان نامه فقط برای نمونه :
تعریف لغوی غرور
با جستجو در فرهنگ‌‌لغت‌های مختلف، معانی متعددی برای غرور پیدا می‌کنیم. در زبان فارسی، غرور به معنای فریفتن و به خود بالیدن تفسیر شده است.
در فرهنگ عمید، غرور در معنای مثبت و به معنای احساس سربلندی و شادمانی به علت کسب موفقیت، احترام و نیز وظیفه تلقی شده است.[1]
همچنین غرور به معنای فریفتگی و تکبر، احساس بلند پروازی و بالاتر دانستن استعداد یا مقام یا زیبایی‌های ظاهری خود بر دیگران و احساس ارزش برای خود تفسیر شده است.[2]
به طورکلی غرور در معنای اسمی به معنای احساس سربلندی و مسرت که به سبب موفقیت در شخص پدید می‌آید، بیان شده و به عنوان اسم مصدر، در معنای منفی خودبینی و تکبر به کار می‌رود. معنای قدیمی غرور نیز مکر و فریب است.[3]
در عربی نیز غرور به ضم غین (غُرور) در معنای نیرنگ، فریب، حیله، بیهوده و پوچ، خودپسندی، خودخواهی و خودبینی به کار می‌رود و به فتح غین (غَرور) به معنای دنیا، فریبنده و شیطان است.[4]
در صحاح اللغه، «غُرور» به معنى امورى که انسان را غافل مىسازد و مىفریبد (خواه مال و ثروت باشد، یا جاه و مقام، یا علم و دانش و غیر آن) تفسیر شده است.[5] غَرور نیز، در صحاح به شیطان تفسیر شده است.[6]
بعضى از ارباب لغت، به گفته‌ی «طریحى» در مجمع البحرین گفتهاند: غرور، فریفتگی به چیزى است که ظاهری جالب و دوست داشتنى دارد، ولى باطنش ناخوشایند و مجهول و تاریک است. در کتاب التحقیق فى کلمات قرآن الکریم نیز در مورد غرور چنین آمده است: ریشه‌ی اصلى این واژه به معنى حصول غفلت به سبب تأثیر چیز دیگرى در انسان است و از لوازم و آثار آن جهل و فریب و نیرنگ و نقصان و شکست مىباشد.[7]
